Inhibitory pompy protonowej (PPI) stosowane dożylnie są skuteczne w zapobieganiu nawrotu krwawienia i poprawie wyników leczenia po endoskopowym zatrzymaniu krwawienia z wrzodu trawiennego. Opublikowano do tej pory co najmniej 3 randomizowane badania, które wykazały, że PPI podawane doustnie u osób, u których stosowano lub nie stosowano leczenia endoskopowego, mogą zmniejszać ryzyko nawrotu krwawienia z wrzodu. Wszystkie trzy badania porównywały omeprazol i placebo oraz pochodzą z Azji, a zastosowanie leczenia endoskopowego nie było wystandaryzowane. Dwa badania porównywały pH wewnątrzżołądkowe po podaniu doustnym i dożylnym PPI. W jednym z badań u chorych z PPI podawanymi dożylnie wykazano dłuższy czas utrzymywania się pH wewnątrzżołądkowego powyżej 6 niż u osób otrzymujących PPI doustnie (67,8% vs. 64,8%; 95% CI: -9,2%-15,2%).
Celem aktualnego randomizowanego, kontrolowanego badania było porównanie skuteczności PPI podawanych dożylnie z PPI podawanymi doustnie w prewencji nawrotu krwawienia z wrzodu po uzyskaniu hemostazy endoskopowej. Do badania włączono chorych z krwawieniem z wrzodu Forrest IA/IB lub IIA/IIB, u których uzyskano pierwotną hemostazę endoskopowo. Pacjentów zrandomizowano do grupy, której podano esomeprazol dożylnie 80 mg w bolusie, a później we wlewie ciągłym 8 mg/godz. przez 72 godziny (118 pacjentów i placebo doustnie co 12 godzin) lub do grupy, która otrzymała esomeprazol w bolusie 80 mg, a następnie 40 mg doustnie co 12 godzin (126 pacjentów). Pacjentów obserwowano przez 30 dni. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania była ocena nawrotu krwawienia w ciągu 30 dni od randomizacji, definiowanej jako: 1) nawrót wymiotów fusowatych i/lub smolistego stolca, 2) hipotensja (ciśnienie skurczowe krwi poniżej 90 mmHg) lub tachykardia (> 100/min) i smolisty stolec, 3) spadek stężenia hemoglobiny o więcej niż 2 g/dl (lub obniżenie hematokrytu o ponad 10%) w ciągu 24 godzin, lub wzrost poziomu hemoglobiny o mniej niż 1g/dl (lub hematokrytu o mniej niż 3%) po przetoczeniu co najmniej 4 jednostek krwi w ciągu 48 godzin. Nawrót krwawienia potwierdzano endoskopowo. Drugorzędowymi punktami końcowymi badania były oceny: długości hospitalizacji, konieczności przyjęcia na oddział intensywnej terapii, powtórnej endoskopii z leczeniem endoskopowym, angiografii z embolizacją i leczenia chirurgicznego. Około 40% chorych w obu grupach, przed wystąpieniem epizodu krwawienia, otrzymywało niesteroidowe leki przeciwzapalne i/lub aspirynę. Nawrót krwawienia w ciągu pierwszych 30 dni wystąpił u 7,7% pacjentów leczonych esomeprazolem dożylnie oraz u 6,4% osób otrzymujących lek doustnie (różnica pomiędzy grupami: -1,3%; 95% CI 7,7-5,1). Nie wykazano różnic znamiennych statystycznie – w zależności od zastosowanej strategii leczenia – w długości hospitalizacji, konieczności przetoczenia krwi i ponownego leczenia endoskopowego.
Na podstawie uzyskanych wyników autorzy postawili następujące wnioski: u chorych z krwawieniem z wrzodu niebędących kandydatami do esomeprazolu podawanego w infuzji dożylnej można rozważyć zastosowanie tego leku doustnie w dawce 40 mg co 12 godzin. Autorzy jednak podkreślają, iż niezbędne są dalsze badania obejmujące większą grupę chorych, by wykazać przewagę którejkolwiek z tych strategii postępowania.
Opracowano na podstawie: Sung J.J., Suen B.Y., Wu J.C., Lau J.Y., Ching J.Y., Lee V.W., Chiu P.W., Tsoi K.K., Chan F.K.: Effects of intravenous and oral esomeprazole in the prevention of recurrent bleeding from peptic ulcers after endoscopic therapy. Am J Gastroenterol 2014 Jul; 109(7): 1005-10.
