Dekslanzoprazol w leczeniu przewlekłego kaszlu związanego z GERD

Wpływ chronionego maślanu sodu na częstość i nasilenie wybranych objawów klinicznych u chorych z zespołem jelita nadwrażliwego

Przewlekła terapia ryfaksyminą objawowej encefalopatii wątrobowej

Encefalopatia wątrobowa (EW) jest złożonym zespołem neurologiczno‑psychiatrycznym, który występuje u osób z ostrym oraz przewlekłym upośledzeniem czynności wątroby. Cechuje się zaburzeniami świadomości, osobowości, zdolności intelektualnych oraz zmienioną aktywnością nerwowo‑mięśniową. EW jest nieodłącznym elementem klinicznym zaawansowanej marskości wątroby niezależnie od etiologii choroby [1, 2].

Podstawowe zasady terminologii endoskopowej

Dysbioza jelitowa a celiakia

Przydatne linki

Wpływ stosowania rekombinowanego czynnika VIIa na wyniki leczenia pacjentów z ostrym krwawieniem żylakowym

Śmiertelność związana z krwawieniem z żylaków przełyku utrzymuje się na poziomie 15-20%. Obecnie podstawą leczenia ostrego krwawienia z żylaków przełyku jest terapia endoskopowa w połączeniu z leczeniem farmakologicznym (lekiem naczynioaktywnym, np. somatostatyną lub terlipresyną i antybiotykiem).

Stężenie ferrytyny

Półpasiec u nastolatki z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego

Wskazania do endoskopii przewodu pokarmowego w marskości wątroby

Marskość wątroby i nadciśnienie wrotne generują wiele następstw klinicznych dotyczących przewodu pokarmowego, których diagnostyka i leczenie w znacznej części opierają się na metodach endoskopowych.

Stężenie ferrytyny w surowicy jest czynnikiem predykcyjnym wczesnej śmiertelności u pacjentów ze zdekompensowaną marskością wątroby

Stężenie ferrytyny w surowicy jest podwyższone w przebiegu chorób zapalnych, zakażeń i nowotworów złośliwych oraz w sytuacji nadmiaru żelaza w organizmie.

Ryfaksymina w leczeniu nieswoistych zapaleń jelit

Wyniki dotychczasowych badań przemawiające za rolą mikroflory jelit w etiopatogenezie nieswoistych zapaleń jelit stały się podstawą do włączenia leków, takich jak probiotyki, antybiotyki, czy wykonania przeszczepienia stolca, co mogłyby wpływać korzystnie na mikroflorę jelit.

Encefalopatia wątrobowa − podział i rozpoznanie

Encefalopatia wątrobowa (HE) jest jednym z poważniejszych powikłań chorób wątroby, które dramatycznie pogarsza stan ogólny chorych i zwiększa ryzyko zgonu z przyczyn wątrobowych, niezależnie od punktacji skali MELD.

31‑letnia kobieta z wadą rozwojową trzustki i torbielą przewodu żółciowego wspólnego

Zmiany skórne w gastroenterologii. Niedożywienie

Wiele chorób przewodu pokarmowego może dawać objawy dermatologiczne. Niekiedy są one na tyle typowe, że w sytuacjach niejednoznacznych mogą skierować myślenie lekarskie na właściwe tory i skłonić do wykonania szczegółowych badań diagnostycznych przewodu pokarmowego.

Zastosowanie alweryny w leczeniu chorób przewodu pokarmowego

Alweryna to organiczny związek chemiczny z grupy amin, występujący w postaci cytrynianu. Główny efekt leczniczy polega na działaniu rozkurczającym mięśnie gładkie.

Zastosowanie oznaczania antygenu czynnika von Willebranda w wykrywaniu zespołu wątrobowo-płucnego u pacjentów z marskością wątroby

Zespół wątrobowo-płucny jest definiowany jako zaburzenie wymiany gazowej związane ze skurczem naczyń płucnych w przebiegu choroby wątroby, najczęściej marskości.

Choroba Castlemana

Tasiemczyce (taenioses)

Tasiemczycami określa się choroby wywołane przez inwazje jelitowe tasiemców, czyli sytuacje, w których człowiek jest żywicielem ostatecznym tasiemca – dojrzała forma tego robaka pasożytuje w przewodzie pokarmowym. Człowiek jest jedynym żywicielem ostatecznym tasiemca nieuzbrojonego (Taenia saginata), tasiemca uzbrojonego (Taenia solium) i bruzdogłowca szerokiego (Diphyllobotrium latum), głównym żywicielem ostatecznym tasiemca karłowatego (Hymenolepis nana), a także może być przypadkowym żywicielem ostatecznym tasiemca psiego (Dipylidium caninum) oraz tasiemca szczurzego (Hymenolepis diminuta).

Ektazje części przedodźwiernikowej żołądka