Wpływ chronionego maślanu sodu na częstość i nasilenie wybranych objawów klinicznych u chorych z zespołem jelita nadwrażliwego

Podstawowe zasady terminologii endoskopowej

Dysbioza jelitowa a celiakia

Przydatne linki

Interakcje leków a ryzyko wystąpienia hepatotoksyczności

Interakcje leków mogą doprowadzać do wzrostu ryzyka wystąpienia hepatotoksyczności. W chorobach wątroby często stosuje się leki hepatoprotekcyjne, które także mogą być źródłem interakcji z innymi lekami. Znajomość oraz możliwości prewencji niekorzystnych interakcji pozwalają na redukcję tego ryzyka.

Linitis plastica

Linitis plastica jest rakiem o silnej reprezentacji tkanki łącznej, zajmującym błonę podśluzową i warstwę mięśniową żołądka, często bez obecności zmian śluzówkowych. W większości przypadków rak jest zbudowany z komórek sygnetowatych lub nisko zróżnicowanych rozproszonych w ścianie żołądka. Linitis plastica sprawia problemy diagnostyczne.

Wpływ stosowania rekombinowanego czynnika VIIa na wyniki leczenia pacjentów z ostrym krwawieniem żylakowym

Śmiertelność związana z krwawieniem z żylaków przełyku utrzymuje się na poziomie 15-20%. Obecnie podstawą leczenia ostrego krwawienia z żylaków przełyku jest terapia endoskopowa w połączeniu z leczeniem farmakologicznym (lekiem naczynioaktywnym, np. somatostatyną lub terlipresyną i antybiotykiem).

Dekslanzoprazol w leczeniu przewlekłego kaszlu związanego z GERD

Stężenie ferrytyny

Przewlekła terapia ryfaksyminą objawowej encefalopatii wątrobowej

Encefalopatia wątrobowa (EW) jest złożonym zespołem neurologiczno‑psychiatrycznym, który występuje u osób z ostrym oraz przewlekłym upośledzeniem czynności wątroby. Cechuje się zaburzeniami świadomości, osobowości, zdolności intelektualnych oraz zmienioną aktywnością nerwowo‑mięśniową. EW jest nieodłącznym elementem klinicznym zaawansowanej marskości wątroby niezależnie od etiologii choroby [1, 2].

Wskazania do endoskopii przewodu pokarmowego w marskości wątroby

Marskość wątroby i nadciśnienie wrotne generują wiele następstw klinicznych dotyczących przewodu pokarmowego, których diagnostyka i leczenie w znacznej części opierają się na metodach endoskopowych.

Stężenie ferrytyny w surowicy jest czynnikiem predykcyjnym wczesnej śmiertelności u pacjentów ze zdekompensowaną marskością wątroby

Stężenie ferrytyny w surowicy jest podwyższone w przebiegu chorób zapalnych, zakażeń i nowotworów złośliwych oraz w sytuacji nadmiaru żelaza w organizmie.

Półpasiec u nastolatki z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego

Encefalopatia wątrobowa − podział i rozpoznanie

Encefalopatia wątrobowa (HE) jest jednym z poważniejszych powikłań chorób wątroby, które dramatycznie pogarsza stan ogólny chorych i zwiększa ryzyko zgonu z przyczyn wątrobowych, niezależnie od punktacji skali MELD.

Zmiany skórne w gastroenterologii. Niedożywienie

Wiele chorób przewodu pokarmowego może dawać objawy dermatologiczne. Niekiedy są one na tyle typowe, że w sytuacjach niejednoznacznych mogą skierować myślenie lekarskie na właściwe tory i skłonić do wykonania szczegółowych badań diagnostycznych przewodu pokarmowego.

Zastosowanie oznaczania antygenu czynnika von Willebranda w wykrywaniu zespołu wątrobowo-płucnego u pacjentów z marskością wątroby

Zespół wątrobowo-płucny jest definiowany jako zaburzenie wymiany gazowej związane ze skurczem naczyń płucnych w przebiegu choroby wątroby, najczęściej marskości.

Ryfaksymina w leczeniu nieswoistych zapaleń jelit

Wyniki dotychczasowych badań przemawiające za rolą mikroflory jelit w etiopatogenezie nieswoistych zapaleń jelit stały się podstawą do włączenia leków, takich jak probiotyki, antybiotyki, czy wykonania przeszczepienia stolca, co mogłyby wpływać korzystnie na mikroflorę jelit.

Tasiemczyce (taenioses)

Tasiemczycami określa się choroby wywołane przez inwazje jelitowe tasiemców, czyli sytuacje, w których człowiek jest żywicielem ostatecznym tasiemca – dojrzała forma tego robaka pasożytuje w przewodzie pokarmowym. Człowiek jest jedynym żywicielem ostatecznym tasiemca nieuzbrojonego (Taenia saginata), tasiemca uzbrojonego (Taenia solium) i bruzdogłowca szerokiego (Diphyllobotrium latum), głównym żywicielem ostatecznym tasiemca karłowatego (Hymenolepis nana), a także może być przypadkowym żywicielem ostatecznym tasiemca psiego (Dipylidium caninum) oraz tasiemca szczurzego (Hymenolepis diminuta).

Ektazje części przedodźwiernikowej żołądka

Przewlekłe zapalenie trzustki a śmiertelność, nowotwór i choroby współwystępujące: duńskie badanie ogólnonarodowe

W 2014 roku w wydaniu Gastroenterology opublikowane zostały wyniki kohortowego, ogólnonarodowego retrospektywnego badania w Danii, którego celem była ocena ryzyka zgonu, nowotworu złośliwego oraz występowania innych chorób u pacjentów z alkoholowym i niealkoholowym przewlekłym zapaleniem trzustki (PZT).