Interwałowe raki jelita grubego: czym są i dlaczego występują
Tłumaczenie artykułu: Interval colorectal cancers: what and why
Chantal M. C. le Clercq, Silvia Sanduleanu
Komentarz: Prof. dr hab. n. med. Witold Bartnik
U których pacjentów z eozynofilowym zapaleniem przełyku (EoE) zastosować dietę elementarną alternatywnie wobec innych form leczenia?
Tłumaczenie artykułu: Which patients with eosinophilic esophagitis (EoE) should receive elemental diets versus other herapies?
Kathryn A. Peterson, Kathleen K. Boynton
Komentarz: Dr hab. n. med. Grażyna Jurkowska
Wskaźniki jakości w endoskopii górnego odcinka przewodu pokarmowego – wytyczne grupy roboczej Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii
Quality indicators for upper gastrointenstinal endoscopy – guidelines from the tascforce of The Polish Society of Gastroenterology
Krzysztof Kurek, Andrzej Baniukiewicz, Andrzej Białek, Hubert Bołdys, Michał F. Kamiński, Bronisław Kotowski, Tomasz Marek, Janusz Milewski, Marian Smoczyński, Andrzej Dąbrowski
Procesy immunologiczne w patogenezie nieswoistych chorób zapalnych jelit – implikacje terapeutyczne. Vedolizumab jako nowe podejście do leczenia biologicznego
Immunological processes in the pathogenesis of inflammatory bowel diseases – therapeutic implications. Vedolizumab as a new approach to biological treatment
Grzegorz Senatorski
Zakażenie Clostridium difficile – diagnostyka i leczenie
Clostridium difficile infection – diagnosis and treatment
Grażyna Jurkowska, Maja Kostrzewska, Agnieszka Świdnicka-Siergiejko
Endometrioza przewodu pokarmowego – niedoceniany problem kliniczny
Gastrointestinal endometriosis – underestimated clinical problem
Jarosław Daniluk
Czy cystogastrostomia endoskopowa jest bezpieczną metodą leczenia torbieli trzustki? Opis przypadku i przegląd literatury.
Is endoscopic cystogastrostomy a safe method of treatment pancreatic pseudocysts? Case report and literature review
Emilia Kowalczyk, Wojciech Korcz, Tomasz Guzel, Marcin Radoch, Bohdan Dąbrowski, Ireneusz W. Krasnodębski
Gastroenterologia Pediatryczna – pytania i odpowiedzi
Prof. nadzw. dr hab. n. med. Irena Jankowska
Zgoda pacjenta na leczenie. Aspekty prawne
Andrzej Jakubiec
Interwałowe raki jelita grubego: czym są i dlaczego występują
Tłumaczenie artykułu: Interval colorectal cancers: what and why
Chantal M. C. le Clercq, Silvia Sanduleanu
Tłum.: Paweł Rogalski
Streszczenie:
Zwiększająca się liczba badań sugeruje, że badanie kolonoskopowe nie jest doskonałe w zapobieganiu rakowi jelita grubego (colorectal cancer – CRC), w szczególności zlokalizowanemu w proksymalnej części okrężnicy. Występowanie interwałowych CRC, określanych również jako CRC pokolonoskopowe, może wynikać z kilku czynników, w tym: pominięcia, niecałkowitej resekcji, rozwoju nowych zmian. Pominięte zmiany stanowią główną przyczynę pokolonoskopowych CRC, a główną rolę odgrywają wśród nich neoplazje niepolipowate (płaskie i zagłębione) i siedzące polipy ząbkowane. Zjawiska molekularne leżące u podstaw rozwoju tych zmian mogą również dodatkowo zwiększać ryzyko wystąpienia raka. W tym artykule dokonaliśmy przeglądu literatury dotyczącej ryzyka pokolonoskopowych CRC i najbardziej popularnych wyjaśnień. Omawiamy również potencjalne implikacje, zwracając szczególną uwagę na konieczność udoskonalenia metod kształcenia i szkolenia.
Słowa kluczowe: rak jelita grubego, interwałowy rak jelita grubego, pokolonoskopowy rak jelita grubego, niepolipowata neoplazja jelita grubego, polip ząbkowany, endskopia, wykrywanie, postępowanie
Komentarz: Prof. dr hab. n. med. Witold Bartnik
U których pacjentów z eozynofilowym zapaleniem przełyku (EoE) zastosować dietę elementarną alternatywnie wobec innych form leczenia?
Tłumaczenie artykułu: Which patients with eosinophilic esophagitis (EoE) should receive elemental diets versus other herapies?
Kathryn A. Peterson, Kathleen K. Boynton
Tłum.: Krzysztof Kurek
Streszczenie:
Częstość rozpoznawania eozynofilowego zapalenia przełyku (eosinophilic esophagitis – EoE) zwiększa się zarówno wśród dzieci, jak i dorosłych. Celem leczenia jest łagodzenie objawów choroby poprzez zmniejszenie stanu zapalnego w przełyku. Chociaż mechaniczne poszerzanie światła przełyku jest skuteczną metodą mającą na celu zmniejszenie nasilenia objawów choroby, to nie przynosi korzyści w postaci ograniczenia stanu zapalnego. Steroidy, stosowane miejscowo, wydają się skuteczną metodą łagodzenia objawów, a także zmniejszania eozynofilii przełykowej. W przypadku zaprzestania steroidoterapii częstość nawrotów choroby jest wysoka. Modyfikacje dietetyczne obejmują eliminację wybranych, swoistych pokarmów, a także całkowitą eliminację białka z diety poprzez zastąpienie go odpowiednimi preparatami na bazie aminokwasów. Oba ww. sposoby modyfikacji dietetycznych są skuteczne. Dieta elementarna, mimo iż nie jest optymalnym leczeniem pierwszego rzutu, umożliwia ustalenie etiologii EoE o nietypowym lub opornym na leczenie przebiegu. U pacjentów z EoE udział nietypowych alergenów pokarmowych w rozwoju choroby może być określony poprzez zastosowanie preparatów aminokwasowych.
Słowa kluczowe: eozynofilowe zapalenie przełyku, poszerzanie przełyku, steroidy stosowane miejscowo, dieta eliminacyjna, dieta elementarna
Komentarz: Dr hab. n. med. Grażyna Jurkowska
Wskaźniki jakości w endoskopii górnego odcinka przewodu pokarmowego – wytyczne grupy roboczej Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii
Quality indicators for upper gastrointenstinal endoscopy – guidelines from the tascforce of The Polish Society of Gastroenterology
Krzysztof Kurek, Andrzej Baniukiewicz, Andrzej Białek, Hubert Bołdys, Michał F. Kamiński, Bronisław Kotowski, Tomasz Marek, Janusz Milewski, Marian Smoczyński, Andrzej Dąbrowski
Streszczenie:
Prezentowane wytyczne zostały opracowane przez grupę roboczą reprezentującą Polskie Towarzystwo Gastroenterologii. Ezofagogastroduodenoskopia jest jedną z najczęściej wykonywanych procedur endoskopowych. Motywacją do opracowania wskaźników jakości w ezofagogastroduodenoskopii było dążenie do zapewnienia pacjentom najwyższej jakości badań endoskopowych górnego odcinka przewodu pokarmowego. Grupa robocza określiła wskaźniki jakości w endoskopii górnego odcinka przewodu pokarmowego, przedstawione w poniższym artykule.
Abstract:
These guidelines have been prepared by a taskforce representing the Polish Society of Gastroenterology. Esophagogastroduodenoscopy is one of the most commonly performed endoscopic procedures. The motivation for developing quality indicators for esophagogastroduodenoscopy was driven by the desire to provide patients with the highest-quality upper gastrointestinal endoscopies. In this article, the taskforce has identified a set of quality indicators for esophagogastroduodenoscopy.
Słowa kluczowe: endoskopia, ezofagogastroduodenoskopia, wskaźniki jakości, wytyczne
Key words: endoscopy, esophagogastroduodenoscopy, quality indicators, guidelines
Procesy immunologiczne w patogenezie nieswoistych chorób zapalnych jelit – implikacje terapeutyczne. Vedolizumab jako nowe podejście do leczenia biologicznego
Immunological processes in the pathogenesis of inflammatory bowel diseases – therapeutic implications. Vedolizumab as a new approach to biological treatment
Grzegorz Senatorski
Streszczenie:
Nieswoiste choroby zapalne jelit (NZJ) mają tło autoimmunizacyjne i przebiegają przewlekle z okresami zaostrzeń i remisji. U podłoża obu głównych postaci klinicznych zapaleń jelit – wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (WZJG) i choroby Leśniowskiego-Crohna (ChLC) – występują podobne czynniki patogenetyczne związane z nieprawidłową śluzówkową odpowiedzią odpornościową na bakteryjną mikroflorę jelit u osób z predyspozycją genetyczną. Postęp wiedzy na temat immunopatogenezy NZJ przyczynił się do powstania nowych leków biologicznych, które już dziś uzupełniają dotychczasowe armamentarium leków przeciwzapalnych, immunosupresyjnych i inhibitorów TNF-α, a w przyszłości mogą stanowić podstawę leczenia NZJ. Wśród nich najlepiej przebadanym preparatem jest vedolizumab.
Abstract:
Inflammatory bowel disease (NZJ) are chronic autoimmune diseases and characterized by periods of exacerbation and remission. The background of both major forms of NZJ – ulcerative colitis (WZJG) and Crohn’s disease (ChLC) – are similar pathogenetic factors associated with aberrant mucosal immune response to bacterial intestinal microflora in patients with a genetic predisposition. Advances in the understanding of the immunopathogenesis of NZJ led to the creation of new biological drugs, that already today complement the existing armamentarium of anti-inflammatory drugs, immunosuppressants, and inhibitors of TNF-α and in the future may provide a basis for the treatment of NZJ. Among them is the best-studied preparation Vedolizumab.
Słowa kluczowe: nieswoiste zapalenia jelit, choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, leki biologiczne, vedolizumab
Key words: inflammatory bowel diseases, Leśniowski’s-Crohn’s disease, ulcerative colitis, biopharmaceutical, vedolizumab
Zakażenie Clostridium difficile – diagnostyka i leczenie
Clostridium difficile infection – diagnosis and treatment
Grażyna Jurkowska, Maja Kostrzewska, Agnieszka Świdnicka-Siergiejko
Streszczenie:
Choroba związana z C. difficile, czyli zakażenie C. difficile (Clostridium difficile infection – CDI), jest wiodącą przyczyną biegunki poantybiotykowej u pacjentów hospitalizowanych i wiąże się z ryzykiem zgonu. Zapadalność na CDI wzrosła istotnie w ostatnich latach. Do najważniejszych czynników ryzyka należą: antybiotykoterapia oraz ekspozycja na bakterię w wyniku przyjęcia do szpitala lub ośrodka opieki długoterminowej, starszy wiek, a także choroby towarzyszące.
W ostatnich latach ukazały się liczne wytyczne dotyczące diagnostyki i postępowania w przypadku CDI. Stanowią one uzupełnienie wcześniejszych zaleceń, w tym również polskich, a także podsumowują aktualne możliwości diagnostyki i leczenia CDI.
Badanie stolca w kierunku CDI powinno być przeprowadzone u pacjentów z biegunką, przy wykorzystaniu badań o wysokiej czułości i zgodnie z proponowanymi schematami postępowania.
W diagnostyce laboratoryjnej CDI wykorzystujemy wykrywanie w stolcu dehydrogenazy glutaminianowej (GDH) jako narzędzie przesiewowe, następnie test amplifikacji kwasów nukleinowych – taki jak PCR – do wykrywania toksynotwórczych szczepów C. difficile i badanie o niższej czułości, jakim jest wykrywanie toksyny A i B w kale metodą EIA.
Zalecenia dotyczące terapii CDI ustalono w zależności od stopnia ciężkości infekcji, nawrotów choroby, możliwości przyjmowania leków doustnie. W zakażeniu o łagodnym/umiarkowanym przebiegu stosowany jest głównie metronidazol. Pacjentom z ciężką lub powikłaną chorobą podajemy wankomycynę, ewentualnie z metronidazolem. Przy licznych nawrotach CDI rekomendowane jest przeprowadzenie transplantacji stolca.
Abstract:
Clostridium difficile-associated disease, e.g. Clostridium difficile infection (CDI) is a leading cause of post-antibiotic diarrhea in hospitalized patients and is associated with a risk of mortality. CDI incidence considerably increased within last years. The most important risk factors are: antibiotic therapy, exposure to the bacteria after admitting to the hospital or long-term care facility, older age, co-morbidities.
Recently numerous guidelines providing recommendations for the diagnosis and management of patients with CDI were published. They supplement previously published, as polish recommendations, and conclude present diagnostic and therapeutic possibilities.
Only stools from patients with diarrhea should be tested for C. difficile, using highly sensitive methods and according to proposed diagnostic algorithm. Laboratory diagnosis include: the use of GDH detection in stools as a means of screening for CDI, followed by the NAATs such as PCR to detect toxigenic strains of C. difficile and test EIA for toxin A + B, however the last one with inferior sensitivity.
The treatment recommendations of CDI are specified for disease severity, disease recurrences, and when oral administration is not possible. For mild /moderate disease therapy with metronidazole remains the choice. For patients with severe or complicated disease vancomycin with/without metronidazole is recommended. Fecal transplantation is recommended for multiple recurrent CDI.
Słowa kluczowe: Clostridium difficile, diagnostyka C. difficile, leczenie C. difficile, rzekomobłoniaste zapalenie jelita, transplantacja stolca
Key words: Clostridium difficile, C. difficile diagnosis, C. difficile treatment, pseudomembranous colitis, fecal microbiota transplantation
Endometrioza przewodu pokarmowego – niedoceniany problem kliniczny
Gastrointestinal endometriosis – underestimated clinical problem
Jarosław Daniluk
Streszczenie:
Endometrioza jest powszechnie występującą chorobą, charakteryzującą się obecnością ektopowych tkanek endometrium poza jamą macicy. Zajęcie przewodu pokarmowego stwierdza się u 3-37% kobiet z endometriozą. Najczęściej choroba lokalizuje się w odbytnicy i okolicy zagięcia odbytniczo-esiczego, rzadziej obejmuje esicę, jelito kręte, kątnicę i wyrostek robaczkowy. Istnieją pojedyncze doniesienia o endometriozie żołądka, trzustki, wątroby i pęcherzyka żółciowego. Ponad 50% chorych z endometriozą jelitową ma jednocześnie zmiany o innym umiejscowieniu. U pacjentek z zajęciem przewodu pokarmowego mogą występować klasyczne objawy endometriozy (bolesne miesiączkowanie, bolesne stosunki płciowe, niepłodność) oraz symptomy charakterystyczne dla jelitowej lokalizacji choroby (ból przy defekacji, krwawienie z odbytnicy, biegunka, zaparcie, wzdęcie i bóle brzucha). Objawy mają zwykle związek z cyklem menstruacyjnym, nasilają się tuż przed oraz w trakcie krwawienia miesiączkowego. Tzw. złotym standardem w diagnostyce endometriozy pozostaje laparoskopia z badaniem histopatologicznym. Precyzyjna ocena lokalizacji oraz zasięgu zmian oparta jest na badaniu przedmiotowym, ultrasonografii przezpochwowej/transrektalnej, rezonansie magnetycznym, kolonoskopii i tomografii komputerowej. Rodzaj terapii (farmakologiczna lub chirurgiczna) uzależniony jest od nasilenia objawów, planów prokreacyjnych chorej, wieku pacjentki, chorób współistniejących.
W terapii farmakologicznej zastosowanie mają doustne środki antykoncepcyjne, analogi hormonu uwalniającego gonadotropiny, danazol, progestageny, leki przeciwbólowe. W leczeniu chirurgicznym preferowane są techniki laparoskopowe. Zabiegi chirurgiczne polegają na powierzchownym usuwaniu zmian, okrężnym pełnościennym wycięciu ognisk endometriozy lub odcinkowej resekcji jelita. Wyniki długoterminowe leczenia uzależnione są od wyboru sposobu terapii.
Abstract:
Endometriosis is relatively common disease characterized by the presence of endometrial glands and stroma at extrauterine sites. Involvement of gastrointestinal tract occurs in about 3-37% of women with endometriosis. The most common locations of gastrointestinal endometriosis are rectum and rectosigmoid junction, followed by sigmoid colon, ileum, cecum and appendix. There are isolated reports about endometriosis of the stomach, pancreas, liver and gallbladder. More than 50% of patients with rectal endometriosis have multifocal lesions. Women with bowel endometriosis may present with the classic symptoms of endometriosis (dysmenorrhea, dyspareunia, and infertility) and with gastrointestinal symptoms (dyschezia, rectal bleeding, diarrhea, constipation, bloating, and abdominal pain). Symptoms are usually related to menstrual cycle, exacerbating just before and during menstrual bleeding. The gold standard for diagnosis is laparoscopy with histolological confirmation. In the process of presurgical evaluation, the precise diagnosis about the presence, location and extent of the disease is based on clinical examination, transvaginal/transrectal ultrasound, magnetic resonance imaging, colonoscopy, and computed tomography.
Treatment can be medical or surgical, depends on the severity of symptoms, reproductive plans, patient’s age and medical history. Medical treatment includes birth control pills, gonadotropin-releasing hormone agonists, danazol, progestins, and analgesics. The surgical approach is usually laparoscopic. Preferable surgical techniques are shaving of superficial lesions, discoid full thickness bowel excision, segmental bowel resection. Long-term outcomes vary according to the management strategy used.
Słowa kluczowe: endometrioza, endometrioza przewodu pokarmowego
Key words: endometriosis, gastrointestinal endometriosis
Czy cystogastrostomia endoskopowa jest bezpieczną metodą leczenia torbieli trzustki? Opis przypadku i przegląd literatury.
Is endoscopic cystogastrostomy a safe method of treatment pancreatic pseudocysts? Case report and literature review
Emilia Kowalczyk, Wojciech Korcz, Tomasz Guzel, Marcin Radoch, Bohdan Dąbrowski, Ireneusz W. Krasnodębski
Streszczenie:
Od dziesięcioleci tzw. złotym standardem postępowania w przypadku pourazowych torbieli trzustki jest ich drenaż chirurgiczny. Coraz częściej jednak uważa się, że leczenie chirurgiczne jako metoda z wyboru powinno być stosowane jedynie w rzadkich przypadkach torbieli o bardzo dużej średnicy lub przy podejrzeniu zmiany nowotworowej.
W doskonalonych obecnie technikach małoinwazyjnych dąży się do minimalizacji urazu powstającego podczas zabiegu. W związku z tym w ciągu ostatniej dekady zwiększa się znaczenie leczenia endoskopowego, które staje się metodą pierwszego wyboru w leczeniu torbieli rzekomych zarówno o etiologii pozapalnej, jak również pourazowej. Istotą leczenia endoskopowego jest wytworzenie przetoki między torbielą a żołądkiem lub dwunastnicą za pomocą umieszczonego między nimi stentu. W zestawieniu z innymi metodami drenażu za wyższością endoskopii przemawia mniejsza liczba nawrotów, rzadsze powikłania, krótszy okres hospitalizacji, korzystny efekt kosmetyczny oraz lepszy stan fizyczny i psychiczny pacjentów po zabiegu.
W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 34-letniej pacjentki z pourazową torbielą rzekomą trzustki, podczas leczenia której doszło do poważnych powikłań, mimo że zastosowano metodę potencjalnie najskuteczniejszą i obarczoną niskim ryzykiem.
Preferowaną metodą leczenia torbieli rzekomych trzustki jest obecnie drenaż endoskopowy, lecz należy pamiętać, że ostateczna decyzja powinna być podejmowana indywidualnie i uwzględniać zarówno doświadczenie ośrodka, jak i preferencje chorego, tak aby zminimalizować ryzyko wystąpienia groźnych powikłań.
Abstract:
For decades, the gold standard for dealing with post-traumatic pancreatic pseudocysts is their surgical drainage. However, it is believed increasingly that surgery as a method of choice should be used only in rare cases, for cysts with a very large diameter or the suspicion of neoplasm.
Current development of minimally invasive surgery techniques strive for reduce the amount of trauma associated with surgical operations. Therefore, the importance of the endoscopic treatment has increased over the last decade. It becomes the method of choice for treatment of post-inflammatory and traumatic pseudocysts. The aim of the endoscopic treatment is to create a fistula between the cyst and the stomach or the duodenum through a stent disposed therebetween. For the superiority of endoscopy supports less recurrences, less complications, a shorter hospitalization, favourable cosmetic effect and a better physical and mental condition of patients after surgery in comparison with other methods of drainage. However, complications are an element inscribed on the risk of any surgical anastomosis.
In our case report, we present a 34-year-old patient with post-traumatic pseudocyst in which occured acute complications despite the use potentially the most effective and safe method of treatment.
The preferred method of treatment pancreatic pseudocysts is their endoscopic drainage, but we must keep in mind that the final decision should be made individually and takes into consideration both the resort experience and patient preferences, so as to minimize the risk of serious complications.
Słowa kluczowe: torbiel rzekoma trzustki, endoskopia, powikłania, cystogastrostomia, drenaż torbieli rzekomej
Key words: pancreatic pseudocyst, endoscopy, complications, cystogastrostomy, pseudocyst drainage
Key words: pancreatic pseudocyst, endoscopy, complications, cystogastrostomy, pseudocyst drainage
