prof. dr hab. n. med. Marek Hartleb, dr hab. n. med. Ewa Wunsch, prof. dr hab. n. med. Piotr Milkiewicz, prof. dr hab. n. med. Józef Drzewoski, prof. dr hab. n. med. Magdalena Olszanecka-Glinianowicz, prof. dr hab. n. med. Tomasz Mach, dr hab. n. med. Krzysztof Gutkowski prof. UR, dr hab. n. med. Joanna Raszeja-Wyszomirska, dr hab. n. med. Maciej Jabłkowski, prof. UM w Łodzi, prof. dr hab. n. med. Halina Cichoż-Lach, prof. dr hab. n. med. Ewa Stachowska, prof. dr hab. n. med. Piotr Socha, prof. dr hab. n. med. Bogusław Okopień, dr hab. n. med. Marcin Krawczyk, dr hab. n. med. Maciej Kajor, dr hab. n. med. Jarosław Drobnik, prof. dr hab. n. med. Andrzej Lewiński, prof. dr hab. n. med. Maciej Wójcicki, prof. dr hab. n. med. Andrzej Januszewicz, prof. dr hab. n. med. Krzysztof Strojek

Estera Skudrzyk, Łukasz Bułdak, Aleksandra Bołdys, Grzegorz Machnik, Bogusław Okopień

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) należy do nieswoistych chorób zapalnych o etiologii autoimmunizacyjnej. W leczeniu WZJG stosuje się preparaty mające na celu zahamowanie procesu zapalnego. Charakteryzują się one szerokim spektrum działania, przez co mogą powodować wiele działań niepożądanych, w związku z czym prowadzi się badania nad celowanymi terapiami nakierowanymi na szlaki wewnątrzkomórkowej transdukcji sygnału zapalnego. Lekiem, który spełnia tę funkcję, jest tofacytynib. Jest on doustnym inhibitorem kinaz janusowych (JAK), modyfikującym ścieżkę sygnałową JAK/STAT i w rezultacie powodującym zmniejszenie oddziaływania na jelito cytokin zapalnych. Badania kliniczne potwierdziły, że tofacytynib może być stosowany w terapii WZJG. W pracy przedstawiono doświadczalne i kliniczne badania oceniające skuteczność leku w indukcji i podtrzymaniu remisji u chorych na WZJG.

Ulcerative colitis (UC) belongs to the group of inflammatory bowel diseases of autoimmune etiology. Drugs used in UC therapy inhibit inflammation and are characterized by a wide spectrum of therapeutic actions, therefore they may also cause adverse effects. An effort on development of more targeted therapies focusing on the intracellular inflammatory signal transduction are being put. The example of such approach is tofacitinib, an oral Janus’s kinase inhibitor, which inhibits JAK/STAT pathway, hence reducing influence of inflammatory cytokines on the bowel. Clinical trials confirmed, that patients with UC who were treated with tofacitinib had improved clinical outcomes. This paper presents a brief review of preclinical and clinical studies assessing the capacity of tofacitinib to induce and maintain clinical remission in patients with UC.

Maciej Sokołowski, Ewa Nowakowska Duława, Marek Hartleb

Zastosowanie urządzeń typu LVAD (left ventricular assist device) jest w kardiologii nową metodą terapeutyczną, która znacząco poprawiła wyniki leczenia chorych z zaawansowaną niewydolnością serca. Użycie tego typu systemów wiąże się z powikłaniami, wśród których istotne miejsce zajmują krwawienia z przewodu pokarmowego. Najważniejszymi czynnikami patofizjologicznymi krwawienia są nabyty zespół von Willebranda, malformacje tętniczo żylne tworzące się głównie w dwunastnicy i jelicie czczym oraz terapia przeciwpłytkowa i przeciwkrzepliwa. Wśród leków mających znaczenie we wtórnej prewencji krwawienia wymienia się inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę lub sartany, oktreotyd, danazol i talidomid. Przedstawiono przypadek 67-letniego chorego z nawracającymi krwawieniami z jelita cienkiego po implantacji LVAD.

Paulina Krawiec, Elżbieta Pac Kożuchowska

Zespół Peutza Jeghersa jest rzadką chorobą, dziedziczoną jako cecha autosomalna dominująca, charakteryzującą się obecnością mnogich polipów hamartomatycznych w przewodzie pokarmowym, plam barwnikowych na skórze i błonach śluzowych (tzw. plam soczewicowatych) oraz predyspozycją do złośliwej transformacji nowotworowej. Częstość występowania zespołu Peutza Jeghersa jest szacowana od 1:25 000 do 1:280 000 żywych urodzeń. Zasadniczym objawem tego zespołu są mnogie polipy hamartomatyczne obecne na całej długości przewodu pokarmowego, najczęściej w jelicie cienkim. U zdecydowanej większości pacjentów występują skórno śluzówkowe zmiany barwnikowe w postaci plam w kolorze od brunatnego do ciemnoniebieskiego, które są zlokalizowane w obrębie czerwieni wargowej, na błonie śluzowej policzków i dziąseł, na powiekach i w okolicy okołooczodołowej. U pacjentów z zespołem Peutza Jeghersa istnieje zwiększone ryzyko nowotworów złośliwych, zarówno w obrębie przewodu pokarmowego, jak i innych narządów oraz układów. Przedstawiono podsumowanie aktualnych doniesień na temat tego zespołu oraz zasady postępowania u pacjentów w wieku rozwojowym w oparciu o aktualne zalecenia.

Aleksandra Bołdys

Rafał Patryn